Կառավարության երեկվա նիստին գերագույն ապազգային տարրը նորից բացեց իր դեմքը. ցնցման մեջ ընկավ, երբ ասացին, որ գյուղերից մեկի դպրոցում գեներալի անունով դասասենյակը բացվել է բնակիչների պահանջով...

Ղազախստանի նախագհի պահվա՞ծքն էլ ձեզ ոչինչ չհուշեց: Չնկատեցի՞ք, թե ինչպես սիրամարգի ինքնասիրահարվածության ու հնդկահավի փքվածության խառնուրդ շարժուձևից հետք անգամ չէր մնացել:

Նիկոլի պատմաաշխարհագրական վերջին գոհարի մասին քննադատական շատ փաստարկներ հնչեցին: Իմ տպավորությամբ, սակայն, շրջանցվեց ամենակարևորն ու անտեսվեց ամենավտանգավորը:

Ֆիքսենք փաստը՝ ՔՊ-ն վախենում է Գյումրիում գնալ ընտրությունների, չունի նաև թեկնածու, դրա համար փսևդոընտրություններ է կազմակերպում՝ «փրայմերիզի» տեսքով, ստեղծված իրավիճակում լուծում գտնելու համար։

Գյումրիում Փաշինյանը բազմակի ապօրինությունների միջոցով նախ կառավարման ճգնաժամ առաջացրեց, իսկ հետո ապօրինաբար չնշանակեց ավագանու արտահերթ ընտրություններ։

Ուրբաթ 22 Նոյեմբերի, 2024 ին, Արտան եւ ես առիթը ունեցանք այցելելու Պոլսոյ Կեդրոնական վարժարանը։ Կեդրոնական վարժարանը Պոլսահայ եւ հայկական իրականութիւններու համար ունեցած է ու տակաւին կրթական ու դաստիարակչական մեծ առաքելութիւն։ Բաւարար է շրջագայիլ դպրոցի տարբեր մասերը ապրելու համար հայկական Պոլիսը իր ամբողջութեանը մէջէն։ Կեդրոնականը եղած է մեր գրական-մտաւորական ու ազգային մեծ հեղինակութիւններու դարբնոցը։ Եթէ մէկ կողմէ կը դիտես նկարները մեր ազգային կեանքը կերտած մեծ անհատականութիւնները՝բայց նոյնքան նաեւ կուգաս յարգանքի տուրքը մատուցելու Մեծն Կոմիտասի, որուն դաշնակը տակաւին կը մնայ սրահի մէջ ու կը գործէ։ Ասոնք մեծեր եղած են մեր ազգին մէջ՝ որոնք հայուն պատմութիւնը դրած են իր շարունակական գործընթացին մէջ։ Եւ Կեդրոնական վարժարանը ու անոր առաքելութիւնը մէկ ապրող վկայութիւնն է այս պատմութեան շարունակականութեանը իրականութեանը մէջ։

Հայաստանում Ֆրանսիայի դեսպան Օլիվիե Դըկոտինյին Х-ի իր միկրոբլոգում տեղադրել է Իրանի Արևմտյան Ատրպատական (Ադրբեջան) նահանգի քարտեզը և գրել. «Միակն ու անկրկնելին»...

Կարելի է ասել, որ ամբողջ աշխարհը անհամբեր սպասում է Դոնալդ Թրամփի երդմնակալության արարողությանը՝ հույսով, որ այդ կիսախելագար խեղկատակը փրկելու է կործանվող աշխարհը։

Էս ներկա ղեկավարների գերխտացված կերպարը՝ Զելենսկի կոչեցյալը, իսկական «Ոսկե ձկնիկի» ագահ ու աներես, անատամ պառավն է:

Այս կադրային «ռակիրովկաներն» ու աննպատակ, ոչինչ չտվող և աչքերին թոզ փչող, բարեփոխության իմիտացիա ստեղծող ազատումները, վատիկանյան վոյաժները, պաշտոնյաների թմրամոլային «բացահայտումները» և կանխատեսելի այլ շոուները կարևոր և լուրջ խնդիրներից շեղելու և ուղեղային մշակումների նպատակ ունեն, ուստի սպասեք վտանգավոր և իրենց բնորոշ նոր գործողությունների: